O niech to

– Robimy w tym roku imprezę sylwestrową z motywem przewodnim dziwki i alfonsi, może wpadniecie przynajmniej na chwilę? Takie pytanie padło pod moim adresem (na pewno pod moim, upewniłam się, że nikogo oprócz mnie i osoby pytającej nie było w pokoju) kilka dni temu i tym samym dało mi ogromny komfort nieposiadania rozterek, bo odpowiedź jest jakby jasna. I nie, nie chodzi o motyw przewodni, tylko o „wpadnięcie przynajmniej na chwilę”. Wpaść możemy, tak około południa. A nie, nie możemy,…

Read More Read More

Dziecko jest jak gra komputerowa: każdy level jest trudniejszy. Tak powiedziała pani w filmie dokumentalnym o dzieciach i ja jej w sumie muszę przytaknąć. To znaczy nie do końca mogę się utożsamiać z tym stwierdzeniem, bo akurat jak grałam w gry komputerowe i następny level był trudniejszy, to wkurzałam się i przestawałam grać, a z dziećmi tylko się wkurzam. Poza tym nie jestem też wybitnym specjalistą od gier komputerowych, bo grałam tylko w następujące: Prehistoric 1 i 2, Colgate, Alladyn, Olimpiada…

Read More Read More

Nigdy nie miałam psa, ale z opowieści znajomych, którzy psy mają, wychodzi mi jak dwa plus dwa jest cztery, że nie potrzebuję już psa, bo mam dzieci. I że w ogóle z dziećmi to jest trochę jak z psami. A czasem nawet bardziej niż trochę. Oczywiście mogłabym teraz wymienić mnóstwo przykładów dowodzących analogii pomiędzy posiadaniem psa a dziecka (pierwszy to chociażby taki, że prawdziwy psiarz nie posiada psa, tak jak rodzic nie posiada dziecka, bo wszyscy jesteśmy wolni i takie…

Read More Read More

Z dziećmi to jest tak, że jak są malutkie i słodkie, i tak uroczo pachną kupką, i się ciapkają całe podczas jedzenia, to człowiek sobie myśli, że wszystko będzie dobrze i że całe życie przed nimi. A potem, jak z takiego malutkiego, słodkiego dzidziusia robi się to coraz bardziej człowiekiem, a do tego wchodzi to w interakcje z innymi przedstawicielami swej grupy wiekowej, to można się zasępić i dojść do wniosku, że posłanie dziecka do przedszkola z internatem gdzieś na…

Read More Read More

Myślę, że mój autorytet rodzicielski, który czasem bywa poważnie szargany, bo jednak mam konkurencję w postaci samej królowej Arendelle, Elzy, od razu poszybowałby w górę, gdybym któregoś dnia oświadczyła „Drogie dzieci, od dziś przestaję gotować wam zdrowe i pyszne jedzenie, ponieważ postanowiłam porzucić rolę kuchty i teraz będę śmieciarzem”. Raz w ramach zdrowego wyrażania emocji powiedziałam, że rzucam to wszystko w cholerę i wyjeżdżam na Islandię. Najwyraźniej nie ona była inspiracją dla skutego lodem Arendelle, bo w odpowiedzi uzyskałam absolutny…

Read More Read More

O ile dobrze zrozumiałam poradnik „Wstęp do SEO dla opornych”, to po tym tytule mogłabym już przystąpić do opisu mojego dnia lub uwywnętrznić się na temat 5 książek, które zmieniły moje życie, albo po prostu opowiedzieć o ostatnich zdobyczach na wypadzie zakupowym, czyli zrobić tzw. haul (który to wypad akurat był nawet zabawny, bo kiwając się sieroco w przód i w tył przed wyeksponowanymi w eleganckich kaskadach częściami ciała różnych zwierząt i walcząc w sobie o podjęcie odpowiedniej decyzji konsumenckiej…

Read More Read More

W życiu każdego dorosłego człowieka przychodzi taki moment, że kończą się pieniądze zarobione latem w Anglii na robieniu kanapek lub myciu samochodów piłkarzy Arsenalu Londyn i trzeba iść do pracy, i pieniądze znowu są. Niestety kiedy człowieka dopada jesień życia, czyli że z metaforycznych drzew spadają nie liście, a nagłe sytuacje, jak chociażby dzieci, fakt, że się chodzi do pracy, ma niewielkie znaczenie, bo pieniędzy i tak nie ma się nawet tyle, ile miało się w czasach studenckich, gdy z korków,…

Read More Read More